Wilting Veena...., Nanjil Madhu [i am reading a book .txt] 📗

சின்னது

7.

காலையில் சப்தம் கேட்டு எழுந்த கண்ணன் வாசலில் கல்யாணி மேற்பார்வையில் பெட்டிகள் காரில் அடுக்கப்பட்டுக்கொண்டு இருந்ததை பார்த்தான். அப்பா எதோ சொல்ல பூம் பூம் மாடு போல சக்தி அங்கிள தலையாட்டிக்கொண்டிருந்தார்.

 

 அம்மாவும்  அப்பாவும் பாட்டி காலை தொட்டு கும்பிட்டனர் கண்ணன் நெற்றியில் முத்தமிட்டு நன்றாக படிக்க வேண்டினர். அடுத்த மாதம் லீவில் ஊர் வரகேட்டனர் கல்யாணியிடம் கண்ணனையும் பாட்டியையும் நன்றாக கவனித்துகொல்வதர்க்கு நன்றி சொன்னார்கள்.

 

 கல்யாணி இது தன கடமைஎன்றாள் எல்லோரும் கையசைத்து விடைபெற்றனர் ஏர்போர்ட்டுக்கு.

 

வீடு தன பழைய நிலைக்கு திரும்பியது.

 

 ரெண்டு மூனு நாட்களாகவே பொன்னம்மாவை காணவில்லை மஞ்சு தான் வருகிறாள். தன்னை பார்த்து சிரிப்பது உன்னைத்தெரியாதா என்பது போல அவமானமாக பட்டது

 

 கல்யாணியிடம் கேட்டான்

 

 “என்ன பொனம்மாவை காணோம் “

 

 “என்கிட்டே கோவம்”

 

 “பொன்னம்மா வேலைக்கரியில்லை தோழின்னு சொன்னேங்க இப்போ என்னாச்சு”

 

 காசு வேணும்னு கேட்டாள் பத்தாயிரத்துக்கு  நான் எங்க போவேன்னேன் அதுகூட பரவாயில்லை நான் ஒங்களுக்கு என்னெல்லாம் செய்திருக்கிறேன்னதும் எனக்கு பயங்கர கோவம் வந்ததுட்டது. முஞ்சிலேயே முளிக்காதேன்னு திட்டி அனுப்பிட்டேன்

 

 எல்லோருக்கும் கோபம் வருவதற்கு கோபப்படாமலிருப்பதும் யாருக்குமே கோவம் வராத விஷயத்துக்கு கடும் கோபப்படுவதும் கல்யாணியின் தனிமுத்திரை.

 

 அதுக்கு ஏன் இத்தனை கோவம் கல்யாணி

 

 அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் மற்றும் நேரம்...வீட்டில் ஆட்கள் வந்திருக்கிறது தெரிந்து நானில்லாவிட்டால் எப்படி சமாளிப்பாய் என்ற மனநிலை எனக்கு கோபத்தை வரவைத்து விட்டது

 பொன்னம்மா தானே மஞ்சுவையும் அனுப்பி இருக்கா. இப்போ ரியாக்சன் கொஞ்சம் ஓவர்னு படல்லையா

 ம்ம் படுகிறது ஆனா வலியபோயி கூப்பிட தயக்கம்

 இன்று மாலை பொன்னம்மா வீட்டுக்கு போகவேண்டும் என நினைத்தான். கல்லூரி முடிந்ததும் பைக்கை நேராக பொன்னம்மா வீட்டிற்கு விட்டான்.

- x -

 வாங்க தம்பி என்ன இந்த பக்கம்

 சும்மா தான் வந்தேன் ரெண்டு நாளா வீட்டில் காணோமே அதான் பார்த்து போகலாம் என்று

 மஞ்சு வராளில்லையா ? பின்னென்ன என்ற பொன்னம்மாவின் கேள்வியில் விஷமம் இருந்தது

 ம்ம் நீ ஏன் வரலை

 ஒன்னும் இல்லப்பா  ஒடம்பு சரியில்லை

 பார்த்த நல்லா தானே இருக்கே

 சில விஷயங்கள் பார்த்தால் புரியாது. முதுகு வலி நிமிர்ந்து நின்னு வேலை பார்க்க கஷ்டமாக இருக்கிறது

 எனக்கு தெரியும் கல்யாணியுடனான சண்டை

 என்ன தெரியும்

 நான் உனக்கு என்னெல்லாம் செய்திருக்கிறேன்னதும் கோவம் வந்திருச்சாம் இப்போ வருத்தப்படுத்து  மஞ்சுவோடு ஒரே போராட்டமா இருக்கு அது வேலை செய்ய லாயக்கு இல்லை

 வேறெதுக்கும் கூட லாயக்கு இல்லை. ஒரு நாள் வந்தியே உனக்கு திரும்பி வர மனசு வந்துச்சா. திறமை சாலியா இருந்தா சுத்தி சுத்தி வந்திருப்பாய்.வெக்கப்படுறான் சின்னது செய்து விடவான்னு கேட்கிறா

 எனக்கு ஞாபகம் இருக்கு சின்னதுன்னா நானே செய்யமட்டேனான்னு கேட்டியே அப்பிடின்ன என்ன பொன்னம்மா

 என்னவாயிருக்கும் என்ற அனுமானமிருந்தது அதன் எதிர்பார்ப்பில் ஒரு உடல் நடுக்கமும் வந்திருந்தது

 சின்னதுன்னா வாயாலே முடிச்சு விடறது. ஆம்பளைங்களுக்கு ஏன் தான் இத்தனை ஆர்வமோ அதுக்காகவே வருகிறார்கள். உங்க அங்கிள் கூட அதுக்குன்னே ஒருத்திய ஸ்பெசலா வைத்திருக்கிறார். பேச்சோடு பேச்சாக ஒரு குண்டைத்தூக்கி போட்டாள். அதை கவனிக்காத மாதிரி

 எனக்கும் வேணுமே

 பொன்னம்மா ஒண்ணுமே சொல்லவில்லை ஒரு நாற்காலியை கொண்டு கட்டிலில் அமர்ந்திருந்த அவனருகில் போட்டாள். காலை அகட்டி விட்டாள் அவன் ஆடைமேல் கைவைத்தாள் வாயால் ஜிப்பை திறந்து ஆடையை கீளிளுத்தாள்.உள்ளாடை கீழிறக்கி நாவினால் வருடி விட்டாள் தன் வாயினுள் மிக ஆழமாக ஏற்றுக்கொண்டாள்.

 இங்கேயே பார்க்காதே கண்ணா ஏதாவது பேசு இங்கு நடப்பதற்கும் உனக்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்பது போல இரு.

கல்யாணி எப்படி பழக்கம் பொன்னம்மா.

சக்திவேல் ஐயா தான் அறிமுகப்படுத்தி விட்டார்

மேலும் கீழுமாய் பொன்னம்மா இயங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்

அவருக்கு  தான் கிளி மாதிரி பொண்டாட்டி இருக்காளே பின்ன ஏன் இங்கு வந்து போகிறார்

இங்க வந்து போறதில்லை அவரிடத்துக்கே கூட்டி போய்விடுவார். கடையின் மாடியில் சகல வசதிகளும் கொண்ட ரூம் இருப்பது தெரியுமா

மேலும் கீழுமாய்

அது என்ன எழவோ ஆம்பளைகளுக்கு இந்த விஷயத்துல பெரிய ஆர்வம் கல்யாணி இது மட்டும் செய்ய முடியாதுன்னுட்டாளாம்.

மேலும் கீழுமாய்

இது யார் சொன்னது கல்யாணியா

ஆமா

பொதுவா மனைவிகள் இது செய்வதில்லையா போனாம்மா? கல்யாணியிடம் இது பற்றி கேட்டாயா

மேலும் கீழுமாய்

கேட்டேன். அதை நினைத்தாலே அருவருப்பா இருக்குன்னு சொல்லுது கல்யாணிக்கு இதிலெல்லாம் ஆர்வமே இல்லை 

மேலும் கீழுமாய்

ஏனாம் . பிடிக்குதோ பிடிக்கலையோ கணவனுக்கு பிடிப்பது சேய்து தானே ஆக வேண்டும்

அது பெரிய சோக கதை தம்பி. தகப்பன் இல்லாமல் அழகாயும் பொலிவாயும் இருந்து சின்ன பிள்ளையாக இருந்து இன்று வரை ஆண்களின் வக்கிரத்தால் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டிருக்கிறது அது சின்ன பிள்ளையாய் இருச்சில உங்க தத்தா அதன் சக்திவேலோட அப்பா அவளை நிற்பந்தித்து ஒரு நாள்

மேலும் கீழுமாய்

பூஜை ரூமுக்கு கூட்டி போயி இது செய்ய வைத்து விட்டாராம். பயந்து போன கல்யாணி  அழுதுகிட்டே  அம்மாகிட்ட இனிமே அந்த வீட்டுக்கே போக மாட்டேன் என்று சொன்னாளாம் அந்தம்மாவும் அவரை ஏகத்துக்கு திட்டிவிட்டு அடுத்த நாளும் கல்யாநியிடமே சாப்பாடு கொண்டு போக சொன்னாளாம.

மேலும் கீழுமாய்

பாட்டி நோய் வாய்ப்பட்டிருந்தாலும் வீட்டிலே தானே இருக்கிறாள் இருந்தாள் வாய் குழற ஆரம்பித்தது

மேலும் கீழுமாய் அசைந்த வாயிலிருந்து வெளியே வந்த வேகத்தில் உள்ளிழுத்தாள். தலையை பக்கவாட்டில் அசைத்து சிறிது அழுத்தம் கொடுத்தாள்

கல்யாணி சொன்னாள் பாட்டியும் உடந்தை என்று

அது நடந்த அடுத்த நாள் பட்டுப்பாவாடை வாங்கி கொடுத்து கையை பிடித்து அழுதாளாம்

மேலும் கீழுமாய் பொன்னம்மா அசைவுக்கேற்ற படி அவளின் பருத்த மார்புகளும் அசைவதை கண்ணன் பார்த்தான். அவள் முதுகு வலியின் காரணம் அறிந்து கொண்டான்.Lack of proper support.

கைகளால் ஏந்திக்கொண்டான். இரு கைகள் போதவில்லை தளும்பிய மார்புகள் ஏகமாய் இருந்தன

எத்தனை முயற்சித்தும் தாக்குப்பிடிக்க முடியாமல் கவிழ்த்து விட்டான்

என்ன அதுக்குள்ளே அடிச்சிட்டே

இதுக்கு மேல தாக்குபிடிக்க முடியல.

எழுந்து போயி சுத்தம் செய்து வந்தான். பொன்னம்மா முட்டை போண்டாவும் டீயும் வாங்கி வந்தாள்

அப்புறம் என்னாச்சு

எல்லோருக்குமே தெரிந்து போனதும் ஒரு பிரச்சனை இல்லை என்றதும் அந்த கிழவனின் ஆட்டம் கூடி போயிட்டாம். ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு முறை கூட கூப்புடுவானாம் பாவி. சொனனால் யாராவது நம்புவாங்களா

 

வேறை ஏதாவது வம்பு பண்ணினானா பொன்னம்மா

 

இல்லையாம் அவனுக்கு வேறெதுவும் வேண்டாமாம்

 

தாத்தாவை ஓங்கி கன்னத்தில் அறையும் ஆத்திரம் வந்தது

 

கல்யாணி இத்தனை அராஜகத்தையும் எப்படி தாங்கிக்கொண்டாளோ. ஒரு பரிதாபம் மனதை பிசைந்து போட்டது. எந்த விதத்திலாவது அவளுக்கு ஆறுதலாக இருக்க வேண்டும் எனப்பட்டது.

 

 பொன்னம்மா வேலைக்கரியில்லை என் பூரிப்புக்கு அவளும் காரணம்னு ஒரு நாள் சொல்லிச்சே அது ஏன் பொன்னம்மா

பொன்னம்மா ஆச்சர்யப்பட்டாள்

 

நிசமா அப்படி கல்யாணி சொல்லிச்சா கண்ணா

 

ஆமா பொன்னம்மா ரொம்பவும் நன்றியோடு கண்கலங்கி சொல்லிச்சு

 

ம்ம் என்னத்த சொல்ல என் புத்திய செருப்பால அடிக்கணும் இக்கட்டான தருணங்களில் காசு கறந்தே பழகிவிட்ட வேசி மனம் எனக்கு, உனக்கு என்னல்லம் செய்திருக்கிறேன்னு சொல்லி அவளை காயப்படுத்தி விட்டேன்

 

அப்படி உங்களுக்குள் என்ன பொன்னம்மா

 

அதை எப்படி சொல்ல தம்பி என்ற பீடிகையோடு சொன்ன செய்தியைக்கேட்ட கண்ணனுக்கு உலகமே சுற்றியது

 

பெண் தோழி

அதை எப்படி சொல்ல தம்பி என்ற பீடிகையோடு சொன்ன செய்தியைக்கேட்ட கண்ணனுக்கு உலகமே சுற்றியது

 

ஒரு புருஷனிடம் கிடைக்கும் சுகத்தை நான் கொடுத்தேன்

 

கண்ணன் அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்

 

சிறிது எதிர்பார்த்திருந்தான் தான் இருந்தாலும் அதிர்ச்சியாக தான் இருந்தது

 

“முதல் முதல் கல்யாணி உச்சம் அடைந்தது என் கைகளில் தான்.”

 

“இதெல்லாம் எப்படி ஆரம்பித்தது”

 

கல்யாணி என்னை ஒரு வேலைக்காரியாக நடத்தாமல் சகோதரி மாதிரி நடத்தினதும் ஒரு நாள் கேட்டேன். எம்மா நீ சந்தோஷமா இருக்கியா உன் புருஷன் இன்னமும் எங்க தெருப் பொம்பளையை கூட்டிட்டு போறானேன்னு கேட்டேன்

 

எனக்கு எல்லாம் தெரியும் பொன்னம்மா அது எனக்கும் உடன்பாடு தான்னு சொன்னாள்

 

சக்திவேல் அய்யா ஒருவாரம் தாய்லாந்து போனப்ப நான் வீட்டில துணைக்கு தங்கினேன் அப்படியே பேசி பேசி மொத்த கதையும் சொல்லி அழுதது.

 

ஆம்பளைங்களையே பிடிக்கலை பொன்னம்மா நான் கல்யாணமே பண்ணி இருக்க கூடாதுன்னு

 

நான் அவளை சமாதானப்படுத்தினேன் தலைவலிக்கு தைலம் தடவி விட்டேன். கால் கை அமுக்கி விட்டேன் மெல்ல மெல்ல உடம்பு முழுவதும் தடவி விட்டேன்

 

அவள் சிலிர்ப்பு எனக்கு ஆச்சர்யம் தந்தது கண்ணின் ஆர்வத்திலும் உடல் பாஷைகளையும் வைத்து எப்படி காய் நகர்த்துவது என்பது எனக்கு கைவந்த கலை தானே.

 

அந்த ஒரு வாரமும் அவளை ஒரு புதிய சுக உலகத்துக்கு அழைத்துப்போனேன். உடம்பு முழுவதும் எண்ணெய் தேய்த்து குளிப்பாட்டி விட்டேன். சின்னக்குழந்தையாய் குதூகலிக்க வைத்தேன்

 

கண்ணனுக்கு கண்ணில் ஒரு துளி ஈரம் கசிந்திருந்தது

 

தன்னை மீண்டும் வருட ஆரம்பித்திருந்த பொன்னம்மாவின் கைகளை விலக்கினான்.

 

அவன் கணிப்பில் பொன்னம்மா ஒரு புன்னியவதியாகத்தெரிந்தாள்

 

பர்சை திறந்து வாங்க மறுத்தவளை வற்புறுத்தி பணம் கொடுத்தான். நாளை கட்டாயம் வீட்டுக்கு வரச்சொன்னான்

 

-x-

 

பைக்கை ஸ்டாண்ட் போட்டுவிட்டு நுழைந்தவனை கல்யாணி பரிதவிப்புடன் எதிர் கொண்டாள்

எங்கே போயிட்டே கண்ணா ஏன் இத்தனை லேட்டு எனக்கு தேடி தேடி உயிரே போயிட்டுது மனசு என்னன்னெவோ கெட்டதெல்லாம் யோசித்து தலைவலியே வந்து விட்டது.

 

பதில் பேசவில்லை

 

நேராக சமையலறை போயி இரண்டு காபி போட்டு எடுத்து வந்தான் ஒன்றை கல்யாணியின் கையில் கொடுத்தான்

 

நல்ல போட்டிருக்கியே என்று ருசித்துக்குடிக்கும் கல்யாணியை பார்க்க பாவமாக இருந்தது

நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லலியே

 

"பொன்னம்மாவை பாத்துட்டு வாரேன்"

 

“என்ன சொன்னாள்”

 

“நாளைக்கு வாருவதாய்”

 

“அவளை யார் வரச்சொன்னா இந்த வீட்டை யார் உதவியும் இன்றி என்னால் பாத்துக்க முடியும்”

 

“நான் அப்படி சொல்லியிருக்க கூடாதுன்னு ரொம்ப வருத்தப்பட்டா”

 

“பொன்னம்மா உங்க மேல ரொம்ப ப்ரியம் வைத்திருக்கிறாள் கல்யாணி “

 

“அவளுக்கு காசு மேல தான் பிரியம்”

 

“இந்த உலகத்துல காசு இருந்தால் எல்லாம் கிடைக்காது கல்யாணி”

 

“என்ன சொல்கிறாய் கண்ணா”

 

"எல்லாமும் தெரிந்து தான் சொல்கிறேன்"

 

ஒருகணம் கல்யாணி அதிர்ந்து போனாள்.

 

"எனனை பார்த்தால் மிக கேவலமாக இருக்கா கண்ணா"

 

“நிச்சயமாக இல்லை கல்யாணி”

 

மனசுக்கு ரொம்ப கலக்கமாக இருக்கிறது. இந்த ஆண் வர்க்கத்தில் நானும் ஒருவன் என்பதற்க்காக வெட்கமாக இருக்கிறது. கனவிலும் நினைவிலும் உன்னை மனத்தால் காமுமறறதர்கு கேவலமாக இருக்கிறது. உனக்கு நடந்த கொடுமைகள் அனைத்தும் நானே இளைத்துபோல மன உளைச்சலாக இருக்கிறது.பிராயச்சித்தம் ஏதாவது செய்ய மாட்டோமா என பரிதவிப்பாக இருக்கிறது. உன்னை என் செல்லமாக தாலாட்டவும் ஆசை வருகிறது.

 

அவன் வார்த்தைகளின் பரிவில் கல்யாணி வாய் விட்டு அழுதாள்.

 

என் வாழ்கை மட்டும் ஏன் இப்படி ஆகி விட்டது கண்ணா? கணவன் இறந்த பிறகு வீட்டை விட்டு வெளியிறங்காத அம்மா அந்நிய ஆடவருடன் பேசாத அம்மா எனக்கு நடந்த கொடுமைகளை எப்படி சகித்துக்கொண்டாள். உங்க தத்தா கொடுக்கும் பணம் என் மானத்தை விட பெரியதா? காசுக்கு உடல் விற்க்கும் வேசிக்கும் என் நிலைமைக்கும் என்ன வித்தியாசம்.

 

என் உறக்கத்திலேல்லாம் ஒரு ஆண்குறி எனனை விரட்டுவது போல கனவுதான். நான் உலகத்தின் எந்த மூலைக்கு ஓடினாலும் எனனை துரத்தி வந்து கொண்டே இருக்கிறது  என் கால்களை தட்டி விட்டு என்னை விழ வைத்து வேண்டாம் வேண்டாம் என்று கெஞ்சியும் வலுக்கட்டாயமாக  அது என் வாய்க்குள் புகுந்து விடுவது பெரிய கொடுமை நடுஇரவில் உறக்கம் கெட்டு நானும் அழுது கூடவெ அம்மாவும் அழுது என்ன நடக்கிறதென்று தெரியாமல் தங்கைகளும் அழுது ஒரு சாவு வீடு போல ஒவ்வொரு இரவும் .. இந்த கொடுமை இவ்வுலகில் எவருக்கும் வேண்டாம் கண்ணா ... ஆ ... ஆ

 

கண்ணன் கண்ணீரோடு ஒன்றும் பேசாமல் அமர்ந்திருந்தான்.

 

ஒவ்வொரு முறை நான் அசிங்கப்பட்டு திரும்பியதும் அழுத அழுகைகள் குளியறையில் தண்ணீரோடு கலங்கி போகும். ஒரே நாளில் இருமுறைக்குளியல்...ஒவ்வொரு நிமிடமும் நரகம். ஒரு நல்ல வாழ்கை அமைந்த போதும் அந்த நினைவுகள் எனனை பாம்பாக துரத்துகிறது கண்ணா செத்துப்போய் விடலாம் என நினைத்ததுண்டு நான் போனால் என் தங்கைகளையும் களங்கப்படுத்த மாட்டன் என என்ன நிச்சயம் என மனதுக்குள் குமைந்து ஒரு நடைபிணம் போல எனனை வதைத்துக்கொண்டேன்

 

கண்ணியமே உருவான அந்த மனிதர் என்னிடம் மட்டும் என் இப்படி நடந்து கொண்டார் உங்க பாட்டி எனனை ஏன் வாயடைத்தாள்.

 

என்ன சொல்ல கல்யாணி ... உன்னை எப்படி ஆறுதல் செய்வேன் ... அயோக்கியர்கள் சினிமாவில் கண்பிப்பது போல பெரிய மீசையும் கன்னத்தில் கருமருவும் கொண்டிருப்பதில்லை. கண்ணியமாக உலகுக்கு தன்னைக்காட்டிக்கொண்டு தான் இத்தனையும் செய்கிறார்கள். தன்னை நம்பி வரும் பக்தர்களை காவிகளும், சீடர்களை குருக்களும், குழந்தைகளை வயதான பாவிகளும் பாலியல் பலாத்காரம் செய்வது மானிடம் கொல்லும் மகா பாவம் தான்.

 

ஏன் இறைவா எனனை இத்தனை அழகாக படைத்து விட்டாய்  கண்டாலே ஒதுங்கிக்கொள்ளும் அவலட்சணமாக படைத்திருக்கக்கஊடாதோ என தினமும் கேட்டிருக்கிறேன் லட்சணமும் உடல் திரட்சியும் என் தவறா? பேருந்தில் பயணிப்பது போல ஒரு அருவருப்பான விஷயம் எதுவுமில்லை தொட்டும் தடவியும் கைவளிப்புனற்சிகள். இறைவன் என்று ஒருவன் இருந்தால் இந்த மார்களை ஏன் படைத்தான் குழந்தைகளுக்கு பால் கொடுக்க வந்து விட்டு ஒட்டிச்சுருங்கி போகக்கூடாதா? என்று கேட்க ஆசைப்படுகிறேன். கண்ணகி தன மாரை பிடுங்கி எறிந்து மதுரையை எரித்ததை போல நானும் என் மாரைபுடுங்கி எறிந்து இந்த உலகத்தில் உள்ள எல்லா ஆண்களையும் அழிக்க ஆசைப்படுகிறேன் கண்ணா

 

கல்யாணமே வேண்டாமென்று தானிருந்தேன் ஆனால் என் தங்கைகளுக்காக உங்கப்பா வந்து கேட்டதும், உங்க தாத்தாவுக்கு ஒரு சவுக்கடியாக த்தான் ஒத்துக்கொண்டேன்.அவரேன்னமோ ஒன்றுமே நடக்காதது போலிருக்கிறார் நான் தான் அவரைக்காணும் போதெல்லாம் சிறுமைப்பட்டு போகிறேன். ஒவ்வொரு முறை ஊருக்கு செல்லும் போதும் அவர் கால் தொட்டு ஆசீர்வாதம் வாங்க வேண்டி இருப்பது தான் கொடுமையிலும் கொடுமை.

 

என்றாவது ஒரு நாள் அவரை கன்னம் கன்னமாக அறைந்து விடுவேனோ என்ற பயமிருக்கிறது கண்ணா. அப்படி நடக்கும் நாள் எனனை பயித்தியக்கார ஆஸ்பத்திரியில் சேர்த்து விடு. நான் பயப்படாத ஒரு ஆண் நீ மட்டும் தான் கண்ணா   எனனை ஒருபோதும் வெறுத்து விடாதே ...

 

கண்ணன் அமிர்தாஞ்சன் எடுத்து வந்து அவள் நெற்றியில் தேய்த்து விட்டான் கண்களை மூடச்சொன்னான்.  புருவங்களில் லேசாக அழுத்தி விட்டான் நெற்றிப்பொட்டில் தேய்த்து விட்டான்

 

விலகிகிடந்த சேலையை ஒழுங்கு படுத்தினான். கல்யாணி தலையை வருடிக்கொடுத்தான். மெல்ல கண்ணயர்ந்த கல்யாணியை கட்டிலில் கிடத்தினான் கண்களைத்துடைத்துக்கொண்டான் இவள் மனக்காயங்களை எப்பாடு பட்டாவது தீர்ப்பதாய் உறுதி பூண்டான்.

 

- தொடரும்-

Imprint

Publication Date: 10-21-2013

All Rights Reserved