Da Lmer De Kali Pa Lor (دَ لمر دَ کلي په لور), Afzal Shauq [free ebook reader for iphone TXT] 📗

هڅ شي ته نه كېدو ­ ولي ، چي په ډنكارټ پورټ باندي چي كوم سلوك له ما سره دَ پاكستاني كېدلو په سوب وَشو، هغې واقعې زه دومره دننه په ذات كي مات كړى وم ، چي دا نن كه څه هم دَ كاسموس دَ ګرېنډ يورپئين ټوْر ورستۍ ورځ وه او په ځاى دَ رخصتۍ مي له ملګرو ځان پُټولو ­ ولي چي چا به هم چي څنګه راسره سترګي څلور شولې، نو به يې دا پوښتنه راڅخه كوله ­

" په دي درست بس كي عسكران تاته څله وَدرېدلو؟ دا يې زياتوب وكړى "

او يا به يې وئيلو..

" زه افسوس كوم ، لتا سره بد وَشو"

خو په داسي خبرو به مي دَ شخصيت هغه كړيچي كړيچي هنداره بيرته نه رغېدله ­ بلكې لا به نور زهير شوم ­ نو ځكه چي به مي ملګري په نورو شوغلونو مشغول شولو، نو زه به يوې بلي خواته ورڅخه وَوتم ­

" ستا دَ هېواد خلګ پاخه مسلمانان دي ؟ "

يو وخت له ما هلته په يو كونج كي دَ واړه تعارف ورسته چي راسره په څنګ كي ناست زاړه ملې(دَ ملائشيا باشنده) دا تپوس وكړو ، نو كه مي څه هم "هو" ورته وكړو.. خو په زړه كي مي وئيلو..

" مسلمانان دي نه بلكې ښكاري ­ ولي چي دَ اسلام په نامه يې دوكانداري ته ملا تړلي ده ­ او كه داسي وَنه كړي ، نو ډوډۍ نه شي پيدا كولى"

لاكن زما دَ زړه په حال هغه ملې څه خبر وْ؟ ځكه خو يې مخته وئيلو..

" زړه مي غواړي ، چي ستا هېواد وَوينم"

" لوى خداى دي راوله"

ما داسي ست خو ورته وكړو، خو له ځان سره مي وئيلو، چي

" راخوبه شې .. لاكن دغه دَ اوس ايمان به هم وَبائيلې ، چي له موږ سره دې ناسته ولاړه وَشي"

ما به لا نور په ځان كي تُوكلو، چي هغه پوښتنه وكړه،

" دا څوك دي چي هلته جنګېږي؟ "

" دغه خو دي .."

لاكن داى څه خبر دى ، څوك..؟ دا خو ما له ځان سره خبري كولې، نو ځكه مي غاړه تازه كړه او ورته وئيلو مي ..

" هلته په تخريب كي دَ بهرنئيو قواوْ لاس دى"

خو بيا مي په زړه كي په دې خپله خبره ښه ډېر وَهم خندلو ، او ولاړ شوم ­ ولي چي ما نه غوښتلو، چي دَ اغيارو مخته هغه قام رسوا كړم ، چي ماته همېش دَ رسوائي سوب جوړېږي ­ دا نه ، چي ګني دا قصور زما دَ هېواد دى ­ بلكي دا هغه هېوادوال دي ، چي په نړۍ كي دَ خپلو ځاني ګټو دپاره هر هغه سخن كار كولو ته جوګه ښكاري ­ چي نن ورباندي زه او زما په رنګه نور قاموال په نړۍ كي سترګي نه شو پورته كولى ­ ګيله كه مي بيا هم راځي له خپل هېواده، نو هغه دا، بايد چي دا عالمي خواستګر او شوكماران چي دَ وطن په تندي داغ ږدي بيرته هېواد ته نه پرېښول شي­ ولي دا وطن جوړَوي نه .. دَ وطن نوم خاوري كوي ­

" هرڅه هرڅه شته ، خو لا نشته بيا هم .."

دا هغه نظم دى ، چي ما يې مصرعې په مزغو كي رك په هغه وخت چسپَولې، چي لانچ دَ ډوْر پورټ په لور لاره په انګلش چېنل نامي سمندر كي زياته سرته رسوله لګيا وه ­ ګوا كه څه هم ملګري يو بل ته نيږدې كېدلو­ خو زه وم ، چي دَ دې ځاى رښتې مي دَ دې خلګوله روئيو سره تللې او دَ مغرب موسكاګاني مي دروغجني ګڼلې ­ هن دا چي ،كائيكو هم په وار وار څنګ ته راتلله او په وړې جاپانۍ انګلسۍ كي راته دانې داسي اچولې او وئيلو يې ، چي

" مخته به هم له يو بل سره اړيكي ساتو په ليكلو"

نور خو لا نور.. يو وخت، چي زموږ لانچ دَ ډوْر پورټ له پلېټ فارم سره وَلګېدو، نو واي ..

" په لندن كي به ته چرته اوسېږې؟ "

دا سوال يې په داسي انداز كي وكړو، لكه هغه چي هلته هم ملګري كول غواړي ­ او ما به ورسره خوښه كړي وى، كه چرته مي دَ هغې تېري واقعې له سوبه حېثيت وړوكى شوى نه وى ­ نو ځكه مي ورته په ځواب كي وَوئيلو..

" نه يم خبره ، چي چرته به ځم"

او بيا مي خبره په بله واړَوله ­ نو ځكه هغه پوهئ شوه ، چي زه نور له هغې سره اړيكي نه ساتل غواړم ­ هم په دې خو يې بيا بيا راته په سترګو كي سترګي اچولې... هو، كېدلى شي په دې وجه،چي زما دې ناببري بدلي روئيې وَ هغه محرك ته په ځير شي ، چي زه يې له ځان او جهانه ايستلى وم ­ لاكن زه وم ، چي له هر څه په چپه مي يكړي فقط يكړي غوښتله او بس ­

_____

موږ دَ لندن دَ وخت په سمه درې نيمي بجې ماڅپښين له سېلي لائن فېري څخه دَ انګلېنډ دَ ډوْر نامي سمندري څنډي دَ Rams Gate له پلېټ فارم څخه دباندي راوتلو ­

" يا ربه! كه به دا وخت هم دَ قبولو وي ، نو زما دَ يارانو په برخه دَ ستورو په شمېر خوشالياني او سوكالياني وَليكې"

دا هغه دُعا وه ، چي زما له خلې په وار وار ځكه ختله ، چي روني او داني سم په ژړا وْ راته او بيا بيا يې وئيلو..

" موږ ته دَ ټوْر دَ ختمېدلو هيڅ غم نشته ­ كه غم لرو، نو هغه دا چي موږ له درو ملګرو څخه دوه كېږو "

او داسي نوري نوري خبري يې دومره په ژړَغوني انداز كولې، چي ما هم خپلي اوښكي نه شوى تم كولى ­ هو، دې وخت موږ په بس كي ناست دَ لندن په خوا روان وْ ­ ميرنا او دانيال په دې سوب خوشاله وْ، چي خپلو كورونو ته بيرته ورغبرېګېدلو لګيا وْ­ لاكن په بس كي ناستو ملګرو په خبرو كي نن هغه ژوند، خوند او پند نه برېښېدلو، كوم چي په تېرو شوْ څو هفتو كي وْ ­

ولي نه .. داسي هركله كېږي، ګوا چي اول ځل انسانان له يو بل سره ويني ، نو كه څه هم نابلده وي ، خو روئې او خواهشات يې يو بل ته ورڅكوي ­ خو بيا چي كله دغه انسانان له يو بله ليري كېږي، نو دَ يوبل دپاره يې دَ بېلتون تريخ احساس ژړَوي هم ­

مازيګر خواته چي بس دَ رومانټك ښار لندن، چي دَ انګلېنډ دارالحكومت هم دى ته څنګه پېښه وكړه، نو ميرنا وئيلو..

" هرڅه داسي اختتام ته رسېږي ، لكه دا زموږ دَ كاسموس ټرپ ­ هيله كوم ، چي تاسو به زما او دَ دانيال ملګري انجواى كړي وي ­ خوند به هلته وكړي ، چي دَ ژوند په يو بل تمځي كي سره وَوينو"

ميرنا چي دا خبري كولي ، نو بس په لندن كي دَ تهېمز درياب له ځۍ سره مخته روان وْ او دې وخت كائيكو هم راڅرمه شوي وه او له ما سره دَ وخت تېرَولو په حقله يې خواږه او درانه توري داسي تړلو، لكه دا ټرپ چي كاسموس والاوْ ما او هغې دپاره اهتمام كړى وْ ­

_____

" په مخه مو ښه .. په مخه مو ښه"

دَ ګهړۍ ستني لا سمي دَ مازيګر پنځو بجو ته نه وې رسېدلي، چي بس په Russel Square نامي علاقې كي دَ رائل هوټل مخي ته برېك شو او له دې سره سم دَ كاسموس ګرېنډ يورپئين ټوْر پاى ته ورسېدو­ خودَ نورو په شان زما سترګي هم له ټولو ملګرو سره دَ خداى په اماني كولو په وخت له اوښكو داسي ډكي وې ­ چي هيڅ شى مي مخته نه ښكاره كېدلو، چپ له هغو ګڼو اوريځو، چي موږ يې له يو بله په ګړذونو كي وركولو­

هو .. زما په ياد دي چي كله ما دَ خپل بېګ ټرالۍ مخته كښوله، نو مي بيا بيا شاته ځكه كتلو، چي ځيني لاسونه په هوا كي دَ خداى اماني وئيلو په نيت بيا بيا راته ښورېدلو ­ لاكن چي كله خپل ښي لاس ته په روډ كي ورچپ شوم ، نو مي له سترګو هغه ټولي راغونډي شوي اوښكي وَبهېدلې ­ كومي چي تر اوسه پښتني غېرت تم كړي وې او وَدرېدم ­ سترګي مي په ټشو پېپر پاكي كړې او مخته روان شوم ­

په نيږدې كنګزكراس نامي علاقې كي مي لاندي دَ مېټرو سټېشن په پلېټ فارم جوړ تهامس كوك دفتر ته ځان وَرسولو او په يو نيږدې هوټل كي مي دَ خوني دَ كرايه كولو خواست ورته وكړو ­ هلته ناست كلرك سر ښورَولو ورسته وئيلو..

" دلته نيږدې خو هوټلان ټول بُك دي ­ كه غواړې نو پهPaddington نامي علاقې كي به درته خونه بُك كړم"

دَ څه سوچ كولو ورسته مي ورسره خوښه كړه او30 پونډه مي ورته وَ سپارلو­ او بيا دَ كنګزهل هوټل ووچر په لاس كي دَ مېټرو په Yellow Line ټرېن كي ورسپور شوم او ګاډۍ په نيم ساعت كي Eusten , Great Port Land Street , Baker Street او Edgware Road شاته پرېښولو ورسته Paddington ته ورسېدله ­

په دې علاقې كي مي له يو دوْ كسانو پوښتنه كولو ورسته چي ځان كنګزهل هوټل ته څنګه ورسَولو، نو مي له خلې وَ هغه شوكمار هندو ته ښېرې وَوتې، چا چي تېره مياشت ماته په شېرنګ بنياد خونه په 25 پونډه راكړي وه ­ داسي ځكه ، چي دَ دې هوټل دَ معيار سره سره سنګل كوټه هم ترې ډېره صفا او ښه وه ­ كوټې ته رسېدلو ورسته مي بېګ يوې خواته وَغورځولو او په پلنګ باندي وَغزېدم ­

_____

" پاسپورټ نمبر دي نه دى راكړى .. كه يې راته په فون وَښئيلو، نو مننه به وايم"

په دې خواږه ښځينه ژغ اورېدلو كه څه هم خوشاله نه شوم ، خو چي ګهړۍ ته مي پام شو، نو دا دَ ماخستن لس نيمي بجې وې او ښه ډېر وږى هم وم ­ نو ځكه مي ورته وئيلو..

" دَ كال دپاره مننه ، زه خپله لاندي درځم"

او بيا مي په منډه منډه ځان لاندي كاوْنټر ته ورسولو ­ پاسپورټ نمبر وركولو ورسته دَ هغې په راښول شوْ لارو باندي مي ژر ژر ځكه ځان يو رېسټورېنټ ته وَ رسولو، چي دلته په اول ماښام بيا خلګو ډوډۍ خوړلي وي ­ خو زما له بخته په دې رېسټورېنټ كي مي خواړه په نصيب شو ­

" ته هم عرب يې؟ "

ما لا دويمه ګوله خلې ته نه وه وړي ، چي مخامخ راته ناست يو ځوان چي ترما لا هم ډېر وږى برېښېدو دَ غټي ګولې كولو ورسته چي داسي پوښتنه وكړه، نو مي ورته وئيلو..

" يَه عرب نه يم ، زه پښتون يم او.."

او مخته مي دَ خپل هېواد نوم ځكه په خله نه راغلو، چي ما په زړه كي وئيلو.. چي داسي نه ، بيا سپك شم او په ځاى دَ نورو خبرو ورته فقط وَ موسېدم ­ او هغه هم داسي هېر كړم ، چي بيا يې راته وَنه كتلو ­ دلته دَ خېټي غم خوړَلو ورسته چي مي بيرته دَ هوټل په لور مخه وه، نو مي داسي سواليه سوچونو كولو.. چي

" دا خلګ دلته څله كورونو ته ځانونه تر لمر پُټېدلو مخته رسوي ؟ چرته له تيارو خو وېرېږي نه ؟ مګر له چا او څله يې وېره كېږي ؟ دوئ خو په بلاګانو هم ايمان نه لري ­ نو څله پټ پټ كېږي؟ اوبل دوئ خو تر موږ مهذبه هم دي ، بيا څله داسي وېره؟ "

هو.. زه هم په خپل سوچ غلط ځكه نه وم ، چي دې وخت كه څه هم دَ شپې پاوْ بالا يوه بجه وه ، خو له ما سره په ګډه په روډ باندي مخ او شاته فقط څلور سايې وې، چي په بېلابېلو سمتونو رواني برېښېدلې ­ وْ ښار او