25th Hour, Micah Fruto [e book reader pdf txt] 📗

walang kasalanan si Kay dito kaya huwag niyo siyang sisisihin! She's the best company I've ever had so don't blame her for my mistakes!"

"Best company? You've been in detention? Not once, not twice.. Arielle.. you've never been in any trouble so don't tell me she's the best company you've had! Anong problema mo?" hindi ko siya sinagot, "I knew this was a bad idea from the very start! Hindi ko alam kung anong meron sa Mommy mo at kinampihan ka pa!"

"Kasi naiintindihan niya ako! Ikaw hindi mo ko iniintindi! Puro gusto mo lang! Paano naman yung gusto ko?"

Umupo ako doon sa likod ng kotse. Hindi ko alam kung anong mangyayari doon sa mga gamit ko doon sa boarding house. Hindi kami dumaan doon at mukhang walang balak si Daddy. Hindi kami nag-usap buong biyahe namin. Parehas mainit ang ulo namin. Kahit anong pakikioagtalo ko sa kanya, alam kong hindi ako mananalo. Hindi naman kahit kailan.

Hindi rin nagtagal, nakita ko na yung village namin na matagal ko nang hindi nakikita. Sa labas pa lang ay nakita ko na si Tilly, at nakangit siya sa akin. Nung bumaba ako ng kotse, yumakap pa siya sa akin at ganun din ako sa kanya.

Umakyat ako doon sa hagdan at inunahan ko si Daddy.

"Arielle!" sumigaw siya doon pero nagdire-diretso ako, "Don't you dare walk away from me! Tingnan mo kung anong natutunan mo doon?"

"WHAT?!?" alam kong masyado na akong rude sa Daddy ko, pero siya rin naman sa akin, "Ano na naman Daddy? Sabihin mo na? Aakyat na ako sa kwarto ko dahil pagod na akong makinig sa iyo!!!"

Kung malapit siguro si Daddy sa akin ay nasampal na niya ako. Mabuti na lang malayo kami sa isa't isa.

"You are not to leave this house. Mag-stay ka sa kwarto mo. Lalabas ka lang kapag kakain ka, and that's it."

"Hindi na kailangan Dad! Sasabihin ko na lang kay Tilly na dalhin yung pagkain sa kwarto ko! Para sa ganun, hindi mo na ko problema!"

Tinalikuran ko uli siya kaya lang tinawag niya uli ako. Kung hindi ko lang siya Daddy, ewan ko na!

"Fix that attitude!" sumigaw siya uli sa akin.

"It's genetic Dad. Now you know san ko nakuha."

"I can't believe you!" alam ko na nagugulat siya sa akin, "You are to fix yourself by tomorrow."

"Yeah right." pagkatapos nun nagsimula na akong palakad papasok.

"Darating si Mrs. Garcia dito bukas at ayusin mo yang ugali mo!"

Kahit na gusto kong dumiretso nun, huminto pa rin ako.

Mrs.. who?

"Sino?"

"Mrs. Garcia.." inulit niya pero mahina na.

"Yeah.. who is she?"

"Wesley's Mom.." sabi niya sa akin pero hindi ko maintindihan.

Wesley? The... guy before?

"Dad No.." umiling-iling ako nun.

"You will.." basta sinabi niya talaga.. sinabi niya.

"He's the guy I want you to go with."

******************

Asar na asar ako kay Daddy nun. I don't know Wesley. I don't even know who are the Garcias to start with. And now meet them?

Alam ko naman na ang takbo ng utak ng Daddy ko. Kung gusto niya sigurong magkaroon ako ng kaibigan at isang tao na magiging higit pa dun, tingin niya siguro mas makakabuti pa sa akin kung parehas namin ng social status. Well, he's wrong. Kasi may nakilala ako na talagang naging parte ng buhay ko at hinding-hindi ko makakalimutan na wala sa social status ko. At kung nasaan man siya ngayon, I wish him well.

Hindi na ako nakipagtalo sa Daddy ko dahil wala namang mangyayari. Ipipilit ko yung gusto ko at ipipilit niya yung gusto niya.. paikot-ikot lang kami.

Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Nakita na rin ako ng Mommy ko at nag-kiss lang ako sa kanya. Alam niyang may problema dahil ganito naman ako palagi kapag nag-aaway kami ng Daddy ko. Hindi na ako iimik kapag wala nang patutunguhan yung usapan, pagktapos ay magkukulong na lang ako sa kwarto ko.

Binilisan ko na lang yung pag-akyat ko. Nakita ko na naman yung familiar na pintuan. Syempre pumasok ako sa loob, at nahiga na lang ako doon sa kama ko.

Hindi ako lumabas buong gabi. Hindi rin ako kumain. Hindi ako gutom. Yung school ko? Hindi ko nga alam. Tiyak may paraan na naman si Daddy para kausapin yung school at para i drop out ako. Honorable dismissal kumbaga. At kung papasok ako sa private school ko dati? I have no idea. I'd rather be home schooled.

Ang gulu-gulo ng utak ko. Sa sobrang pagod ko siguro, nakatulog ako ng naka school uniform.

***

Nagising na lang ako nung may nagbukas nung may silaw naman ako. Parang may maliwanang na kung ano na tumama sa mata ko. Pagdilat ko ng mata ko, napatingla ako doon sa kisame. Kulay blue...

Teka nasaan nga ba ako? Oh yeah, sa bahay pala.

Umupo naman ako nun at nakita ko si Tilly na inaangat yung kurtina. Lagi namang ganyan yan at mahal na mahal ko yan.

"Rise and shine Princess!"

"Don't call me Princess!" sabi ko naman kay aga-aga, "Alam mo ayaw na ayaw ko nun."

"Oo na hindi na.." nakita kong may tray siya na nakalapag doon sa gilid, "Pinapagising ka ng Daddy mo. Gusto niyang mag-ready ka dahil darating daw si Mrs. Garcia."

NIlapag naman niya yung tray sa kandungan ko.

"Nasaan nga pala siya?"

"Kakaalis lang. Pumasok na sa opisina." naupo naman siya doon sa kama.

"Umalis siya? Akala ko ba darating si Mrs. Garcia? Iniwanan niya ko dito tapos darating yung bisita niya?" nakakainis naman talaga yung tao na iyon!

"Si Mrs. Garcia daw ang nagsabi na ayos lang sa kanya na kayong dalawa lang daw."

Bago pa ako makapag-isip tungkol kay Mrs. Garcia, may naisip naman akong itanong kay Tilly.

"What about my school? Babalik ba ako?" nalungkot tuloy ako bigla.

"Doon sa public school?" nagkunot-noo siya. "Tingin ko hindi ka na babalik doon eh. Alam mo namang galit na galit yung Daddy mo. Sorry anak."

Haay.. parang anak na talaga ako ni Tilly.

Pinakain niya ako ng pinakain nun. Sinabihan ko pa nga sya busog na busog na ako at hindi ko na kaya, kaya lang pinilit niya akong ubusin yung natitira. Grabe naman itong si Tilly! Nung natapos tuloy ako, pakiramdam ko nag-gain ako ng 20 pounds.

Ready na rin yung bubble bath ko nun. Kahit na nasanay na ako sa shower sa boarding house, na-miss ko pa ring magbabad sa banyo ko. Syempre, inabot yata ako ng matagal uli dahil narinig kong kinukulit niya ako na lumabas na at kanina pa raw ako doon.

Nag-shorts na lang ako. Tutal sa bahay lang naman ako mag-stay, hindi naman kailangang maganda-maganda pa ang isuot mo. Nag pink lang ako ng blouse at pink na clip. Yung usual lang na sinusuot ko.

Sa baba na ako nanood ng tv. Tiyak naman anong oras darating na yung babaeng pinapunta dito ni Daddy. Tinatamad naman talaga akong i-meet siya, at lalung-lalo na hindi ako interesado.

Hindi pa ako nagtatagal doon sa TV namin sa living room, tinawag naman ako ni Roland, yung isa sa men in black ni Daddy.

"Mam.." tapos nakita niya yung tingin ko sa kanya, "Ahh.. Arielle, may lalaki doon sa labas na naghahanap sa iyo. Gustong pumasok eh kaya lang sinabihan kami ng Daddy mo na huwag daw magpapapasok ng hindi kilala. Gusto ka daw niyang kausapin.."

Lalaki?

"Sino daw?!?" nagtaka naman ako.

"Ewan ko, ayaw ibigay yung pangalan eh."

Lumabas naman ako nun at tinignan ko kung sino yung tinutukoy ni Roland. Sinundan naman niya ako sa labas. Tinignan din niya, pero wala naman eh.

"Kanina lang meron eh.." sabi niya sa akin, "Mga ganito katangkad." tapos tinaas niya yung kamay niya na medyo matangkad at malapit sa height niya.

Bumalik na siya doon sa bandang likuran sa station niya kung saan siya madalas mag-stay. Ako naman eh lumabas ng gate at tinignan ko kung may tao pa. Wala naman pala talaga. Umalis na siguro kung sino man yung naghahanap sa akin.

Sumandal ako doon sa gate namin tapos nung maisipan ko nang pumasok uli, tumalikod na ako at nagsimula ng maglakad. Kaya lang nakakaisang-hakbang pa lang ako eh bigla na lang may nagtakip ng bibig ko at dinala ako doon sa gilid.

Binuhat ako siyempre. Sinubukan kong sumipa-sipa at sumigaw, pero walang epekto. Ang bilis-bilis na ng tibok ng puso ko. SI Roland nun eh walang silbi at sa kabilang side nakatingin.

NUng nandun na kami sa gilid, narinig kong may nagsalita.

"Tatanggalin ko yung kamay ko, huwag kang sisigaw."

Jasper?!?

Tinanggal naman niya yung kamay niya. Humarap naman ako at nakita ko siyang nakatayo doon. Medyo nakangiti pa siya.

Ako naman eh nainis. Tnakot pa ako. Kaya ang ginawa ko eh tinulak ko siya ng malakas sa dibdib niya.

"What's the matter with you?" tinulak ko siya uli, "Paano kung nagkaheart attack ako?" tinulak ko uli, "Siraulo ka natakot ako! Akala ko kidnapper na!"

"Don't worry dadalhin kita sa hospital..." tapos umiling siya, "But the point is, hindi ka nagkaheart attack at hindi rin ako kidnapper.." tumingin siya sa akin.

"Teka, akala ko na.. nasa probinsiya ka na ninyo?" tinuro ko siya.

"I was.. bumalik lang ako." medyo seryoso na siya, "Sinabi sa akin ni Carlo kahapon yung.. nangyari."

"Yeah, it was horrible."

Teka nga, bakit ba ako nakikipag-usap sa kanya as if walang nangyari dati?

"So.." sabi niya sa at nakatingin pa siya sa akin mula ulo hanggang paa..

Tinaas ko nga yung kilay ko...

"Bakit mo ko tinitignan ng ganyan?" hinampas ko nga siya.

"Tinitignan ko yung suot mong damit!" hinawakan niya yung braso niya gaya ng ginawa ni Carlo nung hinampas siya ni Kay.

Tumingin siya doon sa gate namin.

"I was just about to ask you..." humawak siya sa kamay ko, "Are you coming with me?"

"HUH?!? SAAN?"

Ngumiti naman siya nun.

"I don't know. You pick."

***********

*************** Nakatingin lang ako sa kanya nun. Ang gulo niya. Dati-rati nagagalit siya sa akin tapos ngayon kung umarte siya parang hindi kami nag-away na dalawa.

Dahil siguro naguguluhan ako, imbis na sagutin ko yung tanong niya eh nagtanong na lang ako sa kanya in-return.

"Paano mo nalaman na dito yung bahay ko?" nakakapagtaka naman kasi dahil bigla na lang siyang susulpot.

Yung tingin niya sa akin nun eh yung 'ano-bang-klaseng-tanong-na-yan' look.

"Anong klaseng tanong ba yan?" tingnan mo sabi ko na nga ba?!? "Does that even matter?"

"For me.. it does."

"Ok." sabi niya tapos lumapit siya sa akin, "Your Dad owns a company. Madali lang para sa akin na hanapin yung information tungkol sa family mo. Newpapers?!?"

Nagsuspetsa naman ako lalo nun.

"Unlisted kami. Try again."

"Alright! Hindi ka papatalo eh.." sabi niya pero may halong biro, "Pinilit ko si Kay." nag cross arms siya, "Nakuha mo na yung sagot sa tanong mo, sasama ka na sa akin?"

Nag step back naman ako nung niyaya niya ako.

"Hindi pwede eh.." umiling-iling naman ako.

"Bakit hindi pwede?" tumingin siya doon sa gate namin, "Dahil ba doon? I promise you hindi nila mapapansin. Ibabalik kita dito sa inyo in no time."

"Hindi nga ako pwedeng umalis..." inulit ko pa yung sinabi ko kanina.

"Bakit nga? Dahil ba sa suot mo?"

"NO?!?" siraulong ito! "Eh kasi bawal ako.. saka..."

Natigil naman yung sinasabi ko nung may humintong kotse sa harap ng gate namin. Nagtago kami doon sa poste kaya I doubt na nakita pa kami nung nasa loob.

Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino yung dumating. May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok doon sa loob ng bahay namin.

Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon sa babae.

"Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod ko.

Napapikit-mata na lang ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko.

"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told me yesteday that I have to meet her."

"Bakit? Sino sya?"

"Mrs. Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang uli dumalaw ok!"

Bago pa ako pumasok uli doon sa gate namin, napansin ko pa yung expression ng mukha ni Jasper. Parang nalungkot siya na ewan ko ba. Ang bagal bagal pa niyang maglakad nun nung papalayo na siya. Alam ko naman na gusto ko rin sanag sumama sa kanya kanina para makapag-usap na rin, pero hindi talaga pwede.

Nakita ako ni Roland na naglalakad papunta doon sa pintuan namin. Tapos tinuro niya ako..

"Teka.. akala ko nandun ka sa loob?" tinuro niya yung pintuan namin.

"Naku Roland ah ang hina na ng memory mo!" napansin niya rin pala? "Kanina pa ko nandito sa garden ikaw talaga!"

Pagkatapos kong sinabi yun