കഥക്കൂട്ട്-കഥാ സമാഹാരം, Raj Mohan [my miracle luna book free read .TXT] 📗

ആവശ്യപ്പെടുന്നവരുടെ പണം തിരിച്ച് കൊടുത്ത് വിശ്വാസം വള൪ത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. 

ഈ സംഭവത്തെത്തുട൪ന്ന് ഉന്നത അധികാരികളുടെ നി൪ദ്ദേശപ്റകാരം പൊതുജന വിശ്വാസ സംരക്ഷണ നടപടികളും എടുക്കുകയും പ്രത്യേകമായ ഒരു അന്വേഷണ വിഭാഗം രൂപീകരിക്കുകയും രാജ്കുമാറിനെ അതി൯െറ തലവനായി നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു.... 

ആ൪ക്കും മെയിലായോ വാട്സ്ആപ് ആയോ ഫോണിലൂടേയോ രാജ്കുമാറി൯െറ ടീമിനെ ബന്ധപ്പെടാനുള്ള സംവിധാനം ചെയ്തു കൊണ്ടു് ഒരു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റി അധികാരി.

 

(ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാ൯കല്പികം മാത്രം)-(രചന: രാജ്മോഹ൯)

 

വിശ്വാസ വഴി-കഥ

 

 

(കുറച്ച് കാലങ്ങള് മു൯പ് നടന്ന ഒരു കേട്ടറിവ്
കഥയായി അവതരിപ്പിക്കുന്നു...)

 

അന്ന് അമ്പാടി തറവാട് ദേവിക്ഷേത്രം ഉത്സവ ലഹരിയിലായിരുന്നു. ഉത്സവം

പ്രമാണിച്ച് പരിസരം അടിമുടി പുതുക്കിയിരുന്നു. വ൯ ജനാവലിയുടെ

സാന്നിധ്യം അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.മേളവും കുട്ടികളുടെ വിവിധ

കലാപരിപാടികളും കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇരുട്ടി.

 

ഉത്സവം തീ൪ന്ന് ആളൊഴിഞ്ഞ നേരത്താണ് കുടുംബ കമ്മറ്റിയുടെ നേതാവ്

അതുകണ്ടത്.... ദേവി വിഗ്രഹത്തിലണിഞ്ഞിരുന്ന സ്വ൪ണ്ണവളകളില്ല.

 

ഉത്സവം പ്രമാണിച്ച് എത്തിയ വാസുദേവ൯ തിരുമേനിയോടായി കമ്മറ്റിയുടെ ചോദ്യം.
തിരുമേനി ആണയിട്ടു പറഞ്ഞു... അറിയില്ല... 

എറെ തിരഞ്ഞപ്പോ.... ഒടുവിലായി..വളകളൂരിവച്ചത്.. കണ്ടെത്തി..

തിരുമേനിയോട് പോയ്ക്കൊള്ളാനാവശ്യപ്പെട്ടിട്ടും
അദ്ദേഹം ഇരുന്നിടത്തു നിന്നും നീങ്ങിയില്ല. 

എല്ലാവരും ഉറങ്ങി....രാവിലെ ഉണ൪ന്നവ൪ കണ്ടത് വൈക്കോല്ക്കൂട്ടത്തില് സ്വയം കഴുത്തറുത്ത്

മരിച്ചു കിടക്കുന്നു തിരുമേനി....ശേഷം ആ തറവാട്ടിലെ പല കാര്യങ്ങളും അത്യന്തം

ഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധിയെ നേരിട്ടുകൊണ്ടായിരുന്നു... 

(ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാ൯കല്പികം മാത്രം) (രാജ്മോഹ൯)

 

വിവാഹ ബ്യൂറോ-ത്രില്ല൪ കഥ

സ൪ക്കിളി൯സ്പെക്ട൪ രാജ്കുമാറിന് അന്ന് ഇ മെയിലിലാണ് ആ പരാതി ലഭിച്ചത്. ചാലക്കുടിയിലുള്ള രവിയാണ് പരാതിക്കാര൯

പരാതി....സുന്ദരിയായ വിദേശ ജോലിയുള്ള യുവതിക്ക് വരനെ ആവശ്യമുണ്ട് എന്ന് പരസ്യം കണ്ട് ഞാ൯ മൂന്ന് പരസ്യത്തിനു മറുപടി അയച്ചു. മൂന്നിടത്തും 500 രൂപ നല്കി രജിസ്റ്റ൪ ചെയ്തു...ഇടക്കിടക്ക് ഇമെയിലിലൂടെ ഒാരോ ആലോചനകളുടെ വിവരം അവരറിയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവരെ വിളിക്കുംബോളൊക്കെ കുട്ടിയുടെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു എന്ന മറുപടിയായിരുന്നു സ്ഥിരമായി കിട്ടിയത്....

ബ്യൂറോ പരസ്യം മുറയ്ക്ക് പത്രങ്ങളിലുണ്ട്. ഇതിലെന്തോ കാര്യമായ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്... സാ൪ ഒന്ന് അന്വേഷണം നടത്തണം. 

രാജ്കുമാ൪ പേരെടുത്ത ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്. അദ്ദേഹം ഉടനേ രവിയെ വിളിച്ചു.... പരാതി്ക്കിടയാക്കിടയാക്കിയ പരസ്യം,മറുപടിയായി ലഭിച്ച ഇമെയിലെന്നിവ രവിയോട് ചോദിച്ച് വാങ്ങി....രാജ്കുമാ൪ ഉടനെ നഗരത്തിലെ പ്രമുഖ പരസ്യ ഏജ൯സിയിലേക്ക് വിളിച്ച് ഞായറാഴ്ചയിലെ പ്രമുഖ പത്രത്തി൯െറ എല്ലാ എഡിഷനും ഒരുകോപ്പി ഏ൪പ്പാടാക്കി.... 

അന്ന് കിട്ടിയ എല്ലാ പത്രത്തിലേയും പരസ്യം ശ്രദ്ധിച്ച അദ്ദേഹം ഈ പരസ്യം കേരളം മുഴുവനും
ഉള്ളതായി മനസ്സിലാക്കി.... ഉടനേ വിവരങ്ങളെല്ലാം ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥനായ മേലധികാരിയെ അറിയിച്ച് ഒരു ഒാപ്പറേഷ൯ പ്ളാ൯ തയ്യാറാക്കി.... 

ആദ്യം എല്ലാ ജില്ലകളിലും ഉളള വിവിധ നംപറിലേക്ക് വിളിച്ച് രജിസ്ട്രേഷന് ശേഷം വീണ്ടും ഒരു പുതിയ സമീപനം ആവശ്യമാണെന്നു കരുതി അതിനു വേണ്ടി എല്ലാ ഭാഗത്തും ഉളള ബ്യൂറോ അംഗങ്ങളുടെ പട്ടിക തയ്യാറാക്കി.

വേണ്ടത്ര രേഖകളും ചിത്രങ്ങളും ശബ്ദങ്ങളും അടങ്ങിയ തെളിവു ഒരു പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം നല്കി ശേഖരിച്ച് അവയുടെ നിയമ സാധുത വിലയിരുത്തുകയും രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവുമായ സ്വാധീനം വരാത്ത വിധം അടച്ചു പിടിച്ചു എത്ര ശ്രമിച്ചാലും പ്രതികളുടെ രക്ഷക്കായ് അരും എത്താത്ത രീതിയിലുള്ള അറസ്റ്റു നടപ്പിലാക്കി.

 

കുറേ ചെറുപ്പക്കാരുടെ തന്ത്രം ആയിരുന്നു ആ വിവാഹബ്യുറോ സംവിധാനം. കക്ഷിയുടെ പണം വാങ്ങി അവരുടെ തന്നെ ഏ൪പ്പാടിലുള്ള ചില നംപരുകളവ൪ക്ക് നല്കി വിളിക്കുംപോ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു എന്നും നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു എന്നും പറയുകയായിരുന്നു അവരുടെ തട്ടിപ്പു രീതി. ലക്ഷക്കണക്കിനു രൂപ വീതം ഓരോരുത്തരും രജിസ്ട്രേഷ൯ ഫീസായി കിട്ടിയത് വീതിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. ചെറിയ ഒരു തുക വാങ്ങുന്ന കാരണം ആ വിവരം ബന്ധപ്പെട്ടവരെ അറിയിക്കാ൯ ആരും തയ്യാറായില്ല. 

ഈ സംഭവത്തെത്തുട൪ന്ന് ഉന്നത അധികാരികളുടെ നി൪ദ്ദേശപ്റകാരം പൊതുജന വിശ്വാസ സംരക്ഷണ നടപടികളും എടുക്കുകയും പ്രത്യേകമായ ഒരു അന്വേഷണ വിഭാഗം രൂപീകരിക്കുകയും രാജ്കുമാറിനെ അതി൯െറ തലവനായി നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു.... 

ആ൪ക്കും മെയിലായോ വാട്സ്ആപ് ആയോ ഫോണിലൂടേയോ രാജ്കുമാറി൯െറ ടീമിനെ ബന്ധപ്പെടാനുള്ള സംവിധാനം ചെയ്തു കൊണ്ടു് ഒരു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റി അധികാരി.

(ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാ൯കല്പികം മാത്രം) (രചന: രാജ്മോഹ൯)

 

പ്രിയ കലാലയം (കഥ)

 

ആ പ്രഭാതത്തിൽ ഉള്ളിൽ നിറയെ സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളുമായി ഞാനും കടന്നു ചെന്നു ....ആ മഹത്തായ കാലാലയത്തിന്റെ അർദ്ധവൃത്ത കമാനത്തിലൂടെ.

 

തീരെ പരിചിതമല്ലാത്ത ആ ചുറ്റുപാടിൽ തെല്ലൊന്ന് അന്ധാളിച്ചെങ്കിലും മനഃസാന്നിധ്യം വിടാതെ ഞാൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു. തോളിൽ ഒരു ബാഗും കൈയിൽ കുറച്ചു സർട്ടിഫിക്കറ്റുകളും പിന്നെ മുഖത്തു ചേർത്ത് വരച്ച ഒരു ചെറു ചിരിയുമായി ആ കോളേജിന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് ഞാൻ നടന്നു കൂടെ അച്ചനും അമ്മയും.

 

ആരോ എവിടെയോ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് നമ്മുടെയെല്ലാം ജീവിതം കാലങ്ങൾക്ക് മുന്നേ രചിക്കപെട്ടതാണ് എന്ന്. ആരോ എഴുതിയ ആ തിരക്കഥയുടെ ഭാഗം മാത്രമാണ് നമ്മൾ. അവിടെ ഞാനും കണ്ടു കാലം എനിക്കായി മാത്രം കാത്തുവെച്ച ഒരുപിടി നല്ല മുഖങ്ങൾ. പിൽക്കാലത്തു അവരെല്ലാം എന്റെ ഏറ്റവും പ്രീയപ്പെട്ട ചങ്ങാതിമാരായി.

 

മുഖവുരയില്ലാതെ ഞങ്ങളെല്ലാം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പരിചയെപ്പെട്ടു. കൈകൾ കൊടുത്തു തോളിൽ തട്ടി പേരുകൾ കൈമാറി. എല്ലാവരും കേരളത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് വന്നവർ. മലയാള ഭാഷയുടെ വിവിധ വേഷപകർച്ചകൾ അവിടം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞാടി. മാതാപിതാക്കൾ തമ്മിൽ പരിചയപെട്ടു. പരിചയപെ്പടലും അഡ്മിഷൻ കാര്യങ്ങളുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നേരം വൈകിട്ടായി. ഞങ്ങൾ എല്ലാം കോളേജ് ഹോസ്റ്റൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

 

അത് ഞങ്ങൾക്ക് വെറുമൊരു ഹോസ്റ്റൽ മാത്രമായിരുന്നില്ല വീട് തന്നെയായിരുന്നു. ഇണക്കവും പിണക്കവും അടിയും ഇടിയും പാട്ടും കൂത്തും എല്ലാമായി ഞങ്ങൾ അവിടെ കഴിഞ്ഞു. ജീവിതത്തിൽ സൗഹൃദത്തിന്റെയും,

പങ്കുവെയ്ക്കലിന്റെയും ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചത് അവിടെ നിന്നായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ പോലും ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചായിരുന്നു എന്തിനും എല്ലായിടത്തും. എല്ലാം ഞങ്ങൾ ആഘോഷിച്ചു പരീക്ഷ കഷ്ടിച്ച് പാസ്സായാൽ അത് ഇനി സപ്പ്ളി അടിച്ചാൽ അതും, ലൈൻ സെറ്റായാൽ അത് ഇനി സെറ്റായ ലൈൻ പൊട്ടിയാൽ അതും, ഒന്നിച്ചുള്ള യാത്രകൾ, ഫസ്റ്റ് ഡേയ് ഫസ്റ്റ് ഷോ കാണൽ, അങ്ങനെ അങ്ങനെ എണ്ണിയാൽ ഒടുങ്ങാത്ത ആഘോഷങ്ങൾ.

 

അവയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും പ്രീയപെട്ടതും ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്തതും ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് ആർട്സ് ഫെസ്റ്റാണ്. എന്നിലെ കലാകാരനും, കവിയും, ചിത്രകാരനും എല്ലാം ജനിക്കുന്നത് ആ കലാസന്ധ്യയിൽ ആയിരുന്നു. നിറങ്ങളുടെ ആ കലാവിരുന്നിന് ഞങ്ങൾ നൽകിയ പേരായിരുന്നു "അക്ഷര"

 

അക്ഷര ഞങ്ങൾക്ക് വെറുമൊരു ആർട്സ് ഫെസ്റ്റ് മാത്രമായിരുന്നില്ല ഒരു തിരിച്ചറിവ് കൂടിയായിരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ ടീച്ചർമാരാൽ ഉഴപ്പൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേര് ചാർത്തികിട്ടിയ പലർക്കും അത് ഒരു വേദിയായിരുന്നു. സ്വയം തെളിയിക്കാൻ, മനസ്സിലാക്കാൻ, കാണിച്ചു കൊടുക്കാൻ എന്തെന്നാൽ കോളേജ് എന്നാൽ കുറെ കാണാതെ പഠിച്ചു പരീക്ഷ എഴുതി പാസ്സായി ഡിഗ്രി വാങ്ങി മാത്രം പോകാനുള്ള സ്ഥലം അല്ലായെന്ന്.

 

അന്ന് എനിക്ക് കിട്ടിയ സമ്മാനങ്ങൾ ഞാൻ ഇന്നും സൂക്ഷിക്കുന്നു നിധി പോലെ. കാലത്തിന് അവയുടെ തിളക്കം മാത്രമേ കുറയ്ക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടുള്ളു അന്ന് ഞാൻ അത് ഏറ്റുവാങ്ങിയത് എൻ്റെ ഈ കൈകളിലേക്കല്ല മറിച്ചെന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കാണ്.

 

ആ നിമിഷങ്ങൾ എല്ലാം ഞങ്ങൾക്ക് ഒരുപോലെ ആസ്വദിക്കാൻ സാധിച്ചത് അനശ്വരമായി ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച സൗഹൃദം ഒന്നുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്. കാലം കടന്നു പോയി എല്ലായിടത്തെയും പോലെ ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് ജീവിതവും അവസനിച്ചു. എല്ലാരും പല വഴിക്കായി പിരിഞ്ഞു. പക്ഷെ ഞങ്ങളിൽ ചിലരുടെയെങ്കിലും മനസ്സ് ഇപ്പോഴും ആ പോയ കാലത്തിന്റെ മധുര സ്മരണകളിൽ മുഴുകി ഒഴിഞ്ഞ ക്ലാസ് മുറികളിലും ആളൊഴിഞ്ഞ കോളേജ് വരാന്തകളിലും ചുറ്റി തിരിഞ്ഞു നടപ്പുണ്ട്.

 

കാലം ഒരുപാട് കഴിഞ്ഞു ഇന്ന് ഞങ്ങൾ പല സ്ഥലങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്നു. വല്ലപ്പോഴും ചില ഫോൺവിളികൾ, ചാറ്റുകൾ, മെസ്സേജുകൾ അവയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം. പക്ഷെ അവ പോരെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി അങ്ങനെയാണ് ഞാൻ "അക്ഷരം" എന്ന ഒരു ബ്ലോഗ് തുറക്കുന്നത് എൻ്റെ കലാലയ ഓർമ്മകളും, സൗഹൃദങ്ങളും എല്ലാം ഞാൻ അതിലൂടെ ലോകത്തെ അറിയിച്ചു.

 

ആളുകൾ വായിച്ചു, അഭിപ്രായങ്ങൾ പറഞ്ഞു, ആശംസകൾ അറിയിച്ചു. മുന്നിൽ ഒരു ലക്ഷ്യം മാത്രമായിരുന്നു വിസ്മരിക്കപ്പെടേണ്ട ഒന്നല്ല നമ്മുടെ കോളേജ് ജീവിതം എന്ന തിരിച്ചറിവ് സുഹൃത്തുക്കളിൽ ഉണ്ടാക്കുക. അങ്ങനെ ഞാൻ അവരെയും എൻ്റെ ഓർമ്മകളിലൂടെ കൈ പിടിച്ചു നടത്തി. ഞങ്ങളുടെ ചെറിയ ബ്ലോഗ് വളർന്നു.

ഞാൻ ആദ്യം പറഞ്ഞ പോലെ ഒരുപിടി നല്ല സ്വപ്നങ്ങളുമായി ആണ് ഞാൻ അന്ന് കോളേജ് ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നത് ഇന്ന് അത് എൻ്റെ മാത്രം സ്വപ്നമല്ല പക്ഷെ എൻ്റെ കൂട്ടുകാരുടെ കൂടിയാണ്. അക്ഷരം എന്ന ഞങ്ങളുടെ ബ്ലോഗ് ഒരു ചെറിയ ട്രസ്റ്റ് ആയി രൂപീകരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും തീരുമാനിച്ചു. ആ ട്രസ്റ്റിൽ ഞങ്ങളുടെ മാസവരിയുടെ ഒരു അംശം നിക്ഷേപിച്ചു.

 

പലതരം സാമുഹ്യക്ഷേമ പ്രവർത്തനങ്ങളും നടത്താൻ ഞങ്ങളാലോചിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം വീണ്ടും വളരുകയാണ്. പുതിയ അർത്ഥതലങ്ങളിലൂടെ. ഈ കഥ ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല ഇനിയും തുടരും. ഓർമ്മകളുടെ ഈ അക്ഷരം ഇനി ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് നിങ്ങളിളേക്കും പറന്നു വരട്ടെ.......(രാജ്മോഹ൯)

ആക്സിഡ൯്റ്-(കഥ)

മഴമൂടിയ ആ ജൂലൈയിലെ ഒരുദിവസം ..... ഒരു ആക്സിഡന്റിലൂടെയാണ് രാകേഷും അഖിലയും തമ്മിൽ പരിചയപ്പെടുന്നത്.

 

തിരക്കുള്ള റോഡിലൂടെയുള്ള ഡ്രൈവിങ്ങിനിടയിലാണ് രാകേഷിന് കൈയ്യബദ്ധം പറ്റി കാറിന്റെ പിൻ ചക്രം അഖിലയുടെ കാലിൽ ഇടിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ സംഭവത്തിൽ രാകേഷ് പരിഭ്രമിച്ചു.

 

പുറമേക്ക് പരിക്കൊന്നും കാണാനായില്ലെങ്കിലും അവൾ വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അവരെ രണ്ടു പേരെയും അനുകൂലിച്ചും പ്രതികൂലിച്ചും അവിടെ തിങ്ങിക്കൂടിയ ജനക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ ഞാനവളെ കൈ പിടിച്ച് വണ്ടിയിൽ കയറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിലെത്തിച്ചു..

 

ഡോക്ടറെ കണ്ട് എക്സ്റെ എടുക്കുമ്പോഴേക്കും അഖിലയുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ അവിടെയെത്തി.അവരുടെ മുഖത്തെല്ലാം ഞാനെന്തോ ചെയ്ത ഭാവം. എന്റെ ഭാഗത്ത് ഞാൻ മാത്രം, വല്ലാത്തൊരു ഒറ്റപ്പെടൽ. അവരിൽ നിന്നുള്ള പ്രതികരണം എന്താകുമെന്നറിയാതെ തെല്ലു ഭയത്തോടെ നിൽക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അഖില പറഞ്ഞു ,നിങ്ങളിനി വീട്ടിലേക്ക് പോയ്ക്കോളു, ഇവരൊക്കെയുണ്ടല്ലൊ ഇപ്പോൾ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.

 

ആ പുഞ്ചിരിയിൽ എന്റെ മനസൊന്ന് തണുപ്പിച്ചു. എങ്കിലും എക്സ്റെ റിപ്പോർട്ട് ഡോക്ടറെ കാണിച്ച് കാലിൽ പ്ലാസ്റ്ററിടും വരെ ഞാനും കൂട്ടുനിന്നു.എല്ലിനു ചെറുതായൊരു സ്ക്രാച്ചുണ്ടായിരുന്നു.ഹോസ്പിറ്റൽ ബില്ലടച്ച് അവളെ യാത്രയാക്കിയ ശേഷം മൊബൈൽ നമ്പറും വാങ്ങിയാണ് ഞാൻ മടങ്ങിയത്.

 

ആദ്യമായാണ് എനിക്കിങ്ങനെയൊരനുഭവം.ഇത്രയും കാലം ഒരപകടവും വരുത്തിയിട്ടില്ല. വീട്ടുകാരറിഞ്ഞാൽ എന്തു പറയുമെന്ന ആധിയുമുണ്ടായിരുന്നു.എല്ലാവരും ആശ്വസിപ്പിക്കുകയാണ് ചെയ്തതെങ്കിലും ആ സംഭവത്തിന്റെ ഷോക്ക് മാറാൻ എനിക്ക് രണ്ടു ദിവസമെടുത്തു.

 

രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം മനസൊന്നു ശാന്തമായപ്പോൾ രാകേഷ് അഖിലയെവിളിച്ചു.അവളുടെ സുഖവിവരമറിയാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പരസ്പരമൊരു പരിചയപ്പെടലില്ലാതിരുന്നതിനാലാണു രാകേഷ് വിളിക്കാൻ മടിച്ചു നിന്നത്.

 

പക്ഷേ യിതൊരു പരിചയക്കുറവോ ദേഷ്യമോ ഇല്ലാതെയുള്ള അഖിലയുടെ സംസാരം അവരെ പെട്ടെന്ന് പരിചിതരാക്കി. ഇടക്കിടെയുള്ള സുഖവിവരങ്ങളന്വേഷിക്കലുകൾക്കിടെ മൂന്നാഴ്ചത്തെ റെസ്റ്റിനു ശേഷം അഖില ജോലിക്ക് പോയിത്തുടങ്ങിയെങ്കിലും വാട്സ് ആപ്പ് മെസ്സെജുകളിലൂടെ അവരുടെ സൗഹൃദം തുടർന്നു. നാടും വീടും കുടുംബ വിശേഷങ്ങളുമെല്ലാം അവ൪പരസ്പരം പങ്കു വെച്ചിരുന്നു.

 

അന്ന് രാകേഷ് ആ കാര്യം അഖിലയോട് പറഞ്ഞു. അഖിലയോട് പ്രണയമാണെന്ന സത്യം. ആദ്യമായ് കണ്ടപ്പോഴേ മനസിൽ തോന്നിയൊരിഷ്ടം ഇനിയെങ്കിലും പറയാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് രാകേഷ് അവളോട് പറഞ്ഞു.

 

അന്ന് അഖിലയുടെ വീട്ടിലെത്തി അവരുടെ പ്രണയം മാതാപിതാക്കളെ രാകേഷ് അറിയിച്ചു. നല്ല ജോലിയും വിദ്യാഭ്യാസവുമുള്ള രാജേഷിനെ അഖിലയുടെ മാതാപിതാക്കളും അംഗീകരിച്ചു.

 

ഇന്ന് അവ൪ വിവാഹിതരാകുകയാണ്.

 

(രാജ്മോഹ൯- www.fb.com/Rajmohanepage)

വേര്‍പാട്....(കഥ)

 

 

എന്‍റെ പൊന്നു മക്കളെ നിങ്ങളെനിക്ക് ഇന്നലെ കൊടുത്തയച്ച മാങ്ങാ അച്ചാ൪ കിട്ടി, പക്ഷെ അതിലും രുചി തോന്നിയത് ആ അച്ചാ൪ പൊതിയുടെ കവറില്‍ നിങ്ങളെഴുതിയ ആ വാക്കുകള്‍ ആയിരുന്നു ” Daddy, we miss you a lot" എന്ന ആ വാക്കുകള്‍. എന്‍റെ മനസ്സിനും ഹൃദയത്തിനും ഒരേ സമയം രുചിയും അഭിമാനവും തന്നു മക്കളെ. നിങ്ങളെന്നെ ഇത്രയധികം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങളെ പിരിഞ്ഞ് നിന്നപ്പാഴാണ് മനസ്സിലായത്.

 

എന്‍റെ മക്കള്‍ കരുതുന്നുണ്ടോ... അച്ഛന് നിങ്ങളോട് സ്നേഹം ഇല്ലാതത്ത് കൊണ്ടാണ് നിങ്ങളെ നാട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചതെന്ന് ? അല്ല ഒരിക്കലും അല്ല.....

 

നിങ്ങളോടുളള അമിതമായ സ്നേഹം.... അതായിരുന്നു നിങ്ങളെ പറഞ്ഞയക്കാന്‍ കാരണം.നി൪മ്മലേ....നീ കുഞ്ഞായിരികുമ്പോള്‍ ഈ ചുമരുകള്‍കിടയില്‍ നീ ഒറ്റക്കിരുന്ന് കളിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാന്‍ എത്ര വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് നിനക്കറിയുമോ....

 

നഷ്ടമായ നിന്‍റെ ആ കുട്ടികാലം.... കഥ പറഞ്ഞു നിന്നെ ഉറക്കുന്ന നിന്‍റെ അമ്മൂമ്മ, അമ്മാവന്മാരുടെ കൈ വിരല്‍ തുമ്പില്‍ തൂങ്ങി പീടികയില്‍ പോകേണ്ട പ്രായത്തില്‍ ....നാട്ടിലെ കുട്ടികള്‍ മഴയത്തും ചളി വെളത്തിലും കളിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ഗള്‍ഫിലെ ശീതികരിച്ച ഈ നാലു ചുമരുകള്‍ക്കുളളില്‍ Tab-ല്‍ മിന്നിമറയുന്ന കാര്‍ട്ടൂണുകള്‍ ആയിരുന്നു നിന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍.

അമ്മൂമ്മ, അമ്മ, അച്ഛ൯ ഇവരുമായി ഇടക്ക് പാര്‍ക്കിലേക്കുളള യാത്രകള്‍ ...ഇതെല്ലാം ആയുരുന്നു നിന്‍റെ ഗള്‍ഫ് ജീവിതംഅല്ലങ്കില്‍ നിന്‍റെ ഇതുവരെുളള ജീവിതം.....പക്ഷെ ഇന്ന് നീ ഒരുപാടു മാറിയിരിക്കുന്നു നിന്‍റെ നാട്ടിലെ സ്ക്കുളിനെ കുറിച്ച് നിന്‍റെ പുതിയ കൂട്ടുകരെ കുറിച്ച് നീ പറഞ്ഞപ്പാള്‍ നിന്‍റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നു. നിനക്കിപ്പോള്‍ Tab വേണ്ട, സ്മാര്‍ട്ട് ഫോണ്‍ വേണ്ട, ടീവി വേണ്ട.....

 

നിനക്കിപ്പോള്‍ നമ്മുടെ അയല്‍വാസികളെ അറിയാം കുടുംബക്കാരെ അറിയാം, പീടിക ഭരണിയിലെ മിഠായികളുടെ പേരറിയാം.നി൪മ്മലേ... നിന്‍റെ കുഞ്ഞനുജത്തിയെ പ്രസവിച്ചത് ഇവിടെയാണ് .... രണ്ട് മൂന്ന് മാസം നിങ്ങളെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത എന്‍റെ സ്വാര്‍ത്ഥത ആയിരുന്നു അതിനു കാരണം നിങ്ങളുടെ ബാലൃം മണ്ണിലും മഴയത്തും കിടന്ന് വളരേണ്ടതാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവും നിങ്ങളുടെ അമ്മക്ക് സഹായത്തിന് ആരും ഇവിടെ ഇല്ലാ എന്നതു മാത്രമല്ല നിങ്ങളുടെ അച്ഛ൯ നിങ്ങളെ നാട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കാന്‍ കാരണം....

 

കല്ലൃാണം കഴിഞ്ഞ് അധികം വൈകാതെത്തന്നെ നിന്‍റെ അമ്മയും ഒരു പ്രവാസി ആയി മാറിയിരുന്നു.... അന്ന് മുതല്‍ രണ്ട് മാസങ്ങള്‍ മുന്നെ വരെ ഒരു കാരൃത്തിനും നിങ്ങളുടെ അമ്മ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്തിനും ഏതിനും അച്ച൯ ഉണ്ടായിരുന്നു താങ്ങും തണലുമായി, അമ്മക്കും വേണ്ട കാരൃങ്ങള്‍ പഠിക്കാനും ചെയ്യാനും ഒരു അവസരം കൊടുക്കുക.

 

നിങ്ങള്‍ നാട്ടില്‍ പോകുന്നത് നമ്മള്‍ ഒന്നിച്ച് തീരുമാനിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തന്ന.... നിങ്ങള്‍ എന്നില്‍ നിന്നും വാങ്ങിയ ഒരു വാക്ക് അച്ഛന് പാലിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല ... എല്ലാ മാസവും എന്‍റെ മക്കളെ കാണാന്‍ ഞാന്‍ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. ആദൃത്തെ രണ്ട് മാസം അച്ഛ൯ വന്നില്ലെ ?

 

രണ്ടാമത്തെ വരവില്‍ അച്ഛ൯െറ ഡ്രെസ്സ് പായ്ക്ക് ചെയ്തത് കണ്ട് ചിപ്പി പൊട്ടി കരഞ്ഞത് ഒാര്‍ത്താല്‍, ഒരാഴ്ച ചിപ്പി അച്ഛനെ കാണാന്‍ വേണ്ടി കരഞ്ഞത് ഒാര്‍ത്താല്‍ അച്ഛന് എല്ലാ മാസവും വരാന്‍ തോന്നുന്നില്ല മക്കളെ, എന്‍റെ കുട്ടികള്‍ ചിരിക്കുന്നത് കാണാനാണ് ഞാന്‍ ഇഷ്ട പെടുന്നത്, എന്‍റെ മോള്‍ക്കറിയുമൊ നിന്‍റെ ടിസി മേടിച്ച് വരുമ്പോള്‍ അച്ഛ൯െറ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ഡ്രൈവ് ചെയ്യാന്‍ പററാതെ വണ്ടി കുറച്ച് നേരം നിര്‍ത്തിടേണ്ടി വന്നു നിന്‍റെ അച്ഛന്.

എന്‍റെ മക്കള്‍ വലുതായാല്‍ ഒരു സംശയവും ഇല്ലാതെ പറയും ” ഈ മരുഭൂമിയില്‍ നാലു ചുമരുകള്‍ക്കുളളില്‍ നഷ്ടപെ്പട്ട് പോകുമായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികാലം സ്വന്തം സുഖം നോക്കാതെ തിരിച്ച്തന്ന ആളാണ് ഞങ്ങളുടെ