یوگای خرد و فرزانگی جلد اول, mojtaba Valibeigi, Manouchehr Alborzi [large ebook reader .TXT] 📗

بی‌نهایت دیگر آن­چیز را خراب می‌کرد. تنها یک بی منتهی می‌تواند وجود داشته باشد. آتمن، برهمن بی‌انتهای یگانه است. هر چیز دیگر، تجلی‌اش و صورت‌هایش می‌باشد.

5

آتمن یا خود متعال فراسوی زمان و فضا و علیت است. او نامحدود و عاری از هر آشفتگی است. او آگاهی محض است. او آتمن، یا برهمن یا خود متعال است. عالی‌ترین گنجینه پنهان است. جواهر جواهرهاست. گوهر سنگ‌های قیمتی است. او غیرقابل‌توصیف و وصف‌ناپذیر است، ثروت متعالی است که هیچ‌کس قادر به دزدیدن آن نیست. او بهترین جواهر برآورده‌کننده آرزوهاست که به انسان هر آنچه آرزو دارد را می‌دهد.

6

آتمن ابدی است، بی‌تغییر است. او جمیع دانش ها است. همیشه زنده و فسادناپذیر است.

7

آتمن روح پاک و خالص بی‌زمان، بی‌انتها، بی مکان و بی‌منتها است. او سرشار از حکمت است. خودمشعشعی است که سرشار از نور است. جوینده، آتمن (خود متعال فردی) را برای رسیدن به برهمن (روح اعظم) می جوید. او که متعال اعظم نامیده می‌شود. اوست که جاودانگی را می‌بخشد.

8

آتمن آن وجود ثانویه ای است که در محفظه قلبتان به‌عنوان حاکم درونی، شاهد خاموش، خود درونی سکنی گزیده است. اوست که نه آغازی دارد نه میانی و نه پایانی؛ اوست که منبع این دنیا، جسم، ذهن، حواس و پرانا است؛ اوست که همه‌جا حاضر است، تغییرناپذیر است و ذات یکدستی است که درگذشته، حال و آینده وجود دارد؛ اوست که به ذات وجود دارد، او تنها مستقل و خودمشعشع است. اوست خدا، آتمن یا برهمن یا آگاهی متعال یا وجود مطلق.

9

آتمن یا خود حقیقی، حقیقت نهایی است. بستری برای همه‌چیزهاست. او تنها حقیقت زنده است. برهمن یا آتمن یا خود متعال، خود مشعشع است. برهمن تجلی دهنده همه‌چیز و ذات وجود است. این آتمن است که به خورشید، آتش، ماه، ستاره‌ها، صاعقه‌ها، عقل و حواس نور می‌بخشد. با نور آتمن همه این‌ها می‌درخشند اما آن‌ها نمی‌توانند آتمن را روشن کنند. اوست تنها خود مشعشع.

10

آتمن نه زاده و نه زاییده شده است. بی‌تغییر است و جسمی ندارد. ابدی و عاری از هرگونه ترسی است. نام و شکلی ندارد. بسط و قبضی ندارد. زیبایی و زشتی به او راهی ندارد. به‌راستی بی‌باک است. هر کس که آتمن (خود حقیقی‌اش) را بشناسد بی‌باک و جاودان می‌شود.

11

به درون بنگرید؛ درونتان، سرچشمه برکت است؛ حیات حقیقی است؛ آنچه "من" حقیقی شماست؛ روح است. آن آتمن است. آن برهمن است. آگاهی محض است.

 

ایشوارا

ईश्वर

 

1

خدا حقیقت است. خدا عشق است. خدا نور، نورها است. تجسم سعادت ابدی، آرامش متعال و خرد است. رحمان و رحیم، واقف به همه‌چیز، قادر متعال و حاضر در همه‌جاست. نه آغاز و نه پایانی دارد. وجود متعال است.

2

گیتا او را به‌عنوان آگاهی متعال یا ماهیشوارا (ایشوارای بزرگ) می‌نامد. عالم به همه‌چیز است. نگه‌دارنده این جهان، بدن، ذهن، اندام‌های عملکردی و حسی و پرانا (نیروی حیات) است.بدون اذنش هیچ ذره‌ای یارای حرکت نیست. مایا نیروی توهمی اوست که این کائنات را به­وجود آورده است. زمین، آب، آتش، هوا و اتر، پنج قدرت اویند. اوست که خلق می‌کند، حفظ می‌کند و از بین می‌برد.

3

در­حالی­که آگاهی یکی است، ایشوارای یگانه با توجه به کارکرد خلقت یعنی خلق کردن، نگاه داشتن و نابود کردن بدل به سه شد. آگاهی مرتبط با گونای ساتوا، ویشنو نامیده شد. آگاهی مرتبط با گونای راجا، برهما و آگاهی مرتبط با گونای تاماس، شیوا نامیده شد. در­حالی­که در همه آن‌ها آگاهی یکی است.

برهما، ویشنو و شیوا سه جنبه ‌ایشوارا (پروردگار) هستند. برهما جنبه آفرینندگی اوست. ویشنو جنبه نگه‌دارنده است. و شیوا جنبه از بین برنده و نابودکننده‌ی اوست.

4

سه جنبه دیگر پروردگار عبارت‌اند از: ویرات که جنبه تجلی‌یافته اوست؛ هیرانیاگاربا، جنبه ذاتی، ماندگار و همه‌جا حاضر پرنفوذ اوست؛ ایشوارا، جنبه علّی اوست. ویرات مجموع تمام کالبدهای جسمی را در برمی‌گیرد. هیرانیاگاربا، مجموع کل تمام ذهن‌هاست- او ذهن کیهانی است و ایشوارا مجموع کل تمام بدن‌های علّی (کارنا سریرا) است.

5

خلقت (سرشتی)، حفظ و نگهداری (ستیتی)، مرگ و نابودی (سامهارا)، حجاب (تیروبهاوا)، برکت (آنوگراها) پنج شکل فعالیت پروردگارند. زمین، طبیعت نگه‌دارنده اوست. آب، پیام پاکی و پرهیزکاریش را اعلام می‌دارد. آتش، ‌نشان طبیعت خودمشعشعش است. هوا، دلالت بر قدرت تام و مطلقش دارد. اتر طبیعت همه‌جا حاضرش را ندا می‌دهد. مایا در ید کنترل کامل اوست. مایا، بدن علّی ایشوارا است.

6

او دارای شش ویژگی شامل برکت و ثروت، حکمت و خرد الهی (جنانا)، عدم وابستگی، قدرت‌ها، قادر متعال، و جلال و شکوه است. ازاین‌رو او بهاگاوان یعنی کسی که صاحب تمام توانگری هاست، می‌باشد. او صاحب پنهان این جهان است. او نگه‌دارنده تمام کالبدهای مادی موجودات است. او حاکم درونی همه موجودات است.

7

پروردگار در قلب شما ساکن است. او در شماست و شما در اویید. او کاملاً نزدیک شماست. در آغاز می‌پنداشتید او را تنها باید در کوه کایلاش، مکه، اورشلیم، آسمان یا بهشت بجوئید. ایده‌ای مبهم از او داشتید.

8

این جسم، معبد متحرک اوست. قدس الاقدس (مقدس ترین حریم)، منزلگاه قلب شماست. چشمانت را ببند. حواست را از موضوعات حسی خاموش ساز. او را در آنجا با ذهنی تمرکزیافته، با عشقی خالص و ازخودگذشته بجوی. مطمئناً او را خواهید یافت. او در آنجا برای در آغوش گرفتنتان منتظر شماست. اگر نتوانید او را در آنجا بیابید، هیچ جای دیگری او را نخواهید یافت.

9

خداشناسی تنها می‌تواند چرخه سامسارای تولد و مرگ را پایان دهد که همیشه همراه با تولد، رشد، بیماری، مرگ، غم و اندوه، درد و غیره است. خوشبختی ابدی فقط در خداست. به همین دلیل است که فرزانگان و مقدسین، کتاب‌های مقدس بر اهمیت و لزوم خداشناسی تأکید بسیار دارند.

10

آگاهی الهی تنها خیر مطلق حیات انسانی و تلاش بشری است. نام او را بسرائید. حضور همه‌جا حاضرش را احساس کنید. نامش را ذکر کنید. با او شاد باشید. به آرامش، برکت و جاودانگی نائل خواهید آمد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

माया

 

مایا

1

قبل از اینکه جهان خلق شود در برهمن، ارتعاشی وجود داشت. این ارتعاش، تصویر ذهنی برهمن بود. او فکر می‌کرد یا اراده می‌کرد: من یکتا هستم، آیا ممکن است متکثر هم باشم. این ارتعاش همچون گل شدن بذری می‌نمود که در آب خیسانده باشند. سپس کل جهان ساخته شد.

2

برهمن یگانه اراده کرد. به چه دلیل متکثر شوم. کاش ثمر و میوه‌ای داشته باشم. با این رؤیا، این جهان با قدرت توهمی مایا خلق شد. در آغاز تنها وجود بود تنها یگانه بدون دومی.

3

برهمن خالص بدون صفات است. اینجا مایایی وجود ندارد. آن بخش از برهمن که با مایا در ارتباط است "ایشوارا یا ساگونا براهمن" نامیده می‌شود. ایشوارا (پروردگار یکتایی) است که کنترل مایا را دارد. وجود فردی که خود را مجزا از سایر چیزها می پندارد، چیزی به‌جز بندگی جهل فردی نیست. چیزی به نام روح فردی یا روح جمعی وجود ندارد تنها روح وجود دارد. مایا (توهم)، بدن علّی ایشوارا (پروردگار، خالق) است. و بدن علّی جیوا (روح فردی)، جهل فردی یا آویدیا است.

4

روح برای تجلی، نیروی وهمی مایا را به­وجود آورد و این مایا در اولین تجلی، بدن علّی (کارنا سریرا) ایشوارا گشت. اولین تجلی از برهمن، که با قدرت وهمی مایا متجلی شد، ایشوارا (پروردگار) بود و اوست که کنترل مایا را به دست دارد.

این مایا شگفت‌انگیز این قدرت وهمی دارای سه گونا یا سه خصوصیت بود: ساتوا، راجاس و تاماس؛ که به ترتیب به معنای پاکی ، حرکت و جنبش و بی‌تحرکی است. این سه گونا نماینده سه کارکرد خلقت‌اند، خلق کردن، نگاه داشتن و نابود کردن. این سه گونا همچنین نماینده سه نوع آگاهی در خلقت‌اند.

5

هیچ گونایی (هیچ خصوصیتی) به شکل تنها و به‌خودی‌خود وجود ندارد. بلکه سه گونا (سه خصوصیت، سه ویژگی) در ترکیب با هم وجود دارند. همچون دانه که نمی‌توان آن را از هم جدا کرد، ساتوا، راجاس و تاماس نمی‌توانند از هم جدا شوند. اما در بیشتر اوقات یک گونا نسبت به بقیه غالب و مسلط است. و غالب بودن گونا است که کالبدها و جهان­های مختلف را شکل می‌دهد.

6

گونای ساتوا (پاکی)، در مایا غالب است. بدین خاطر تجلی روح در مایا، ایشوارا نامیده شد و ایشوارا، صفات مختلف را پذیرفت و مایا، کالبد علّی ایشوارا شد. و ایشوارا، کنترل مایا را به دست دارد.

ایشوارا پروردگار یکتایی است که پرستشش همچون پرستش برهمن (روح) است. نام و صفت‌های مختلف به خود گرفت. او علت ابزاری این دنیاست. همچون عنکبوت که خودش شبکه تارش را می‌بافد، با به هم آمیختن خود با گونای (خصوصیت) تاماس، موجب آفرینش این دنیای مادی شد.

7

مایا همچون مادر الهی است که قدرت باروری دارد همچون زمین و خشتی که روح به آن جان می‌دهد و زایش آغاز می‌گردد. مایا قدرت توهمی است که از آن طریق برهمن خود را متجلی ساخت. ایشوارا یا پروردگار یکتا که کنترل مایا را به دست دارد از این طریق متجلی شد . مایا بدن علّی او گشت. که گونای (عنصر )ساتوا در آن غالب است.

8

این مایا و برهمن جدایی‌ناپذیر هستند. آن‌ها مانند آتش و گرما یا یخ و سرمایند. شاکتی (نیرو و قدرت) و شاکتا (نیرومند و قدرتمند) یکی هستند. پرستش شاکتی حقیقتاً به معنای پرستش برهمن (روح) است. پرستش برهمن (روح)، پرستش شاکتی را نیز در برمی‌گیرد.

9

مایا را نمی‌توان از برهمن جدا کرد. همچون گرما که قابل جداسازی از آتش نیست، مایا نیز از برهمن قابل‌تفکیک نیست. مایا، به پروردگار وابسته است. او شکل پروردگار است. او شاکتی یا انرژی پروردگار نامیده می‌شود.

10

تجلی از فهم و عقل، مایا است؛ آغازی ندارد و غیرقابل‌توصیف است. منشأ دنیای غیر آلی است و تنها با عقل که ایسا (وجود متعال) نامیده می‌شود، مرتبط است. جیوا که شکل فردی شده تمام اشیا دنیای پیرامون یا تجلی های بی شمار مایاست، آویدیا (توهم فردی) نامیده می‌شود.

11

وجود فردی (جیوا) شکلی از جهل یا آویدیا است؛ و تمام اجسام و مواد